دوستت دارم حتی وقتی به راه خود می روی

وقتی بهش لبخند می زنم و دستم و تو دستاش می ذارم بهم میگه دوستم داره .می دونم اگه دستم رو از تو دستاش دربیارم و بگم من از اون راه نمیام و از یه راه دیگه می خوام برم همه ی دوست داشتنش تموم میشه و من اینکار و می کنم و در کمال ناباوری اون ازش دور می شم می دونم حالا که تو راه اون نیستم دیگه دوستم نداره.این قصه همیشه تکرار می شه.کی با کی همراهه؟و مگر می شه دوستت داشته باشند وقتی به راه خودت قدم می گذاری؟راهی که راه آنها نیست.دوستشون دارم حتی وقتی به راه خود می روند.یادشون می کنم حتی وقتی به راه خود می روند.برایشان دلتنگ می شوم حتی وقتی به راه خود می روند.